«کیانوش رستمی» که چند سالی است تمرینات خود را به صورت انفرادی دنبال می کند در مسابقات قهرمانی 2019 جهان در تایلند نتوانست در حرکت یکضرب وزنه ها را مهار کند و در نهایت اوت شد. وی که خود را خارج از تمام برنامه های فدراسیون و کادر فنی تعریف کرده است با انتخاب وزنه 180 کیلوگرم در یک ضرب نتوانست در مهار ان موفق باشد.

تصمیم خودسر این ملی پوش کرمانشاهی در حالی است که وی از دسته 84 کیلوگرم به 96 آمده است و سودای توکیو 2020 را در سر دارد. او در 84 عنوان قهرمانی ریو 2016 را در کارنامه دارد در بازی های 2018 جاکارتا نیز با انتخاب های نامناسب وزنه ها را نتوانست مهار کند و در نهایت اوت شد.

در دسته 96 کیلوگرم سهراب مرادی امید اول ایران در رقابت های جهان و المپیک به شمار می رود که به خاطر مصدومیت نتوانست به این رقابت ها اعزام شود. بسیاری از کارشناسان باور دارند انتخاب وزنه های سنگین از طرف رستمی راهی برای فرار از نتیجه گیری است. چون او به خوبی می داند در دسته ای که وزنه بردار چینی، قطری و کلمبیایی حضور دارند و شانسی برای مدال نخواهد داشت.

تصمیم عجیب رستمی برای حضور در دسته 96 در حالی است که در این وزن سهراب مرادی ملی پوش دسته 96 کیلوگرم عنوان دار جهان و المپیک است و از وی به عنوان یکی از غایبان بزرگ رقابت های جهانی یاد می شود.

کیانوش در حالی در نبود مرادی به تایلند اعزام شد که این اعزام با هزینه فدراسیون بوده است. فدراسیونی که کیانوش خود را خارج از مرز و قوانین آن تعریف می کند.

بهتر است در این زمینه فدراسیون از تجربه بازی های آسیایی 2018 جاکارتا، جهانی 2017 و قهرمانی جهان 2019 درست بگیرد و یکبار برای همیشه به بازیکن سالاری و تصمیمات خودسر رستمی پایان دهد. تصمیماتی که تا کنون هزینه های زیادی به کمیته ملی المپیک و فدراسیون وزنه برداری تحمیل کرده است. تحمل این شیوه از تمرین و خودسری در تصمیمات نه تنها موفقیتی برای ورزش ایران در پی نخواهد داشت بلکه ممکن است در آینده به برخی دیگر از ستاره های وزنه برداری نیز سرایت کند.