به گزارش آرانیوز، مجتمع گاز پارس جنوبی بزرگترین تامین کننده گاز طبیعی مصرف داخل و صادرات خارجی با مالکیت و مدیریت 10 پالایشگاه گازی است؛ اما کارکنان فازهای 24 گانه میدان گازی پارس جنوبی به عنوان بزرگترین شرکت گازی ایرانی سال هاست درگیر حق و حقوق خود هستند و این داستان همچنان ادامه دارد...

و حالا دو ماه است که کارکنان پیمانکاری فاز 19 پارس جنوبی نسبت به پایین بودن پایه حقوق و تبعیض ها در شرایط کاری سخت و همینطور وضعیت حقوق و دستمزد خود اعتراض دارند تا جایی که این موضوع به یک چالش بزرگ و لاینحل برای کارگران تبدیل شده ولی در میان جنگ برای متعهد کردن مدیران و مسئولان امر، گرانی های بی ضابطه و بی رویه، مشکلات اجتماعی چون آلودگی و بی آبی و محرومیت و همچنین عدم پایبندی کارفرما و پیمانکاران به تعهدات خود، حقوق این کارگران از دست رفته و به دیگر مسئولیت های اجتماعیِ از یاد رفته صنایع مستقر در عسلویه پیوسته است.

به گزارش ایسنا؛ نیروهای پیمانکاری فاز 19 پارس جنوبی به کاهش 30 تا 40 درصدی حقوق و دریافتی های خود معترض هستند؛ اعتراضی که با وجود بازخورد بالا و انعکاس در مطبوعات و فضای مجازی حتی پاسخگویی و کوچکترین اصلاح یا پاسخ به رسانه ها و افکار عمومی را در پی نداشته است!

صادق –نام مستعار- که بیش از 10 سال سابقه کار در فاز 19 پارس جنوبی را دارد جزء معترضان به وضعیت کار و قرارداد است. برای دومین بار با او تماس می گیریم تا اگر تغییری در وضعیت آنها رخ داده مطلع شویم، او درباره شرایط حال حاضر به ایسنا گفت: «وضعیت ما اصلا هیچ تغییری نکرده است و فقط تنها کاری که می کنند اینکه برای خاموش کردن ما به چند نفر بین 200 تا 500 هزار تومان پشت کارتی و اضافه حقوق پرداخت کرده اند تا راضی شوند. از یک طرف می گویند نمی توانیم در قرارداد دست ببریم و از سوی دیگر به راحتی دریافتی افراد گلچین شده را بالا می برند. فقط می خواهند ما اعتراض نکنیم، و هر بار هم حرفی زده ایم گفته اند نماینده بفرستید. بعد از تعیین نماینده یا آنها را تهدید می کنند و یا همکاران را پشت در پالایشگاه می گذارند. این میان ما مانده ایم و مشکلات حقوقی و معیشتی حل نشده، کسی هم به داد ما نمی رسد.»

به حرف ها و خواسته های ما توجهی نمی کنند

او اضافه کرد: «حتی هیچ جلسه ای تشکیل نشده است و ما پیگیری هایی داشته ایم ولی مدیر مپنا یا دیگر مسئولان مجتمع گاز نسبت به این قضیه واکنشی نداشته اند. هر بار هم کسی از ما به عنوان نماینده می رود به حرف ها و خواسته ها توجهی نمی کنند. مسئله ما حق مسکن، بن کارت، و مزایای دیگر بود که آنقدر ما را دواندند و تجمع و اعتراض و اعتصاب پرسنل به هیچ جا نرسیده تا آنجا که فراموش شود.»

همچنین یکی از مسئولان اداره کار که نسبت به این موضوع اطلاعات کاملی دارد در گفت وگو با ایسنا در خصوص کاهش حقوق کارگران و کارکنان فاز 19 عنوان می کند: «دو سال است که فاز 19 راه به بهره برداری رسیده است. پیمانی که قبلا بوده به صورت حجمی و در دست خود پیمانکار بوده و نفرات در چارت نبوده اند اما به تازگی و در پیمان جدید در قالب پیمان سپاری نفرات در چارت قرار گرفته و تقریبا کار آنها دائمی شده و به نوعی امنیت شغلی پیدا کرده اند. ولی از طرفی طبق جدولی که از مجتمع گاز یعنی از ستاد شرکت ملی گاز به آنها ارائه شده حقوق ها را پرداخت می کنند و در این قضیه شرکت مجتمع گاز و هم شرکت مپنا هیچ دخل و تصرفی ندارند و دفترچه پیمان از تهران و ستاد ملی تنظیم شده است.»

وی ادامه داد: «در قرارداد تنظیم شده برخی از آیتم ها مانند اضافه کاری و... قید نشده و به همین دلیل پرسنل فکر می کنند حقوق آن ها کاهش پیدا کرده است. طبق چیزی که شرکت به من گفته برای کسانی که حقوق بالایی داشتند حقوقشان حدود 20 تا 25 درصد کاهش داشته است. ما قصد داریم که مشکل را برطرف کنیم چه با قرار دادن اضافه کاری و یا راهکارهای دیگر... مدیران مجتمع گاز گفتند که این مشکل برطرف می شود.»

این مسئول درباره آیتم هایی مانند نوبت کار، اضافه کار، جمعه کار و... که در قرارداد نیامده است، توضیح داد: «قرارداد از نظر اداره کار هیچ مشکلی ندارد، چون اکثر قراردادها در عسلویه جنبه توافقی دارد، ولی ما تا جایی که بتوانیم پیگیری می کنیم اما اگر نشد باید از طریق هیئت های حل اختلاف پیگیری کنند تا بتوانند از طریق قانونی پیگیری کنند.»

یکی دیگر از کارگران فاز 19 پارس جنوبی در خصوص شرایط خود و همکارانش می گوید: «اعمال پایه حقوق حداقلی در قرارداد جدید باعث کاهش 30 تا 40 درصدی حقوق ها شده، که آیتم های اضافه کاری، نوبت کاری، جمعه کاری، عیدی و سنوات تحت تاثیر قرار گرفته و در نهایت به کاهش وحشتناک دریافتی ها منجر شده که تأثیر زیادی در حقوق دریافتی ما خواهد داشت.»

بی توجهی وزارت نفت به اجرای بخشنامه ها

طی دو ماه گذشته کارکنان و کارگران مدت موقت سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس مستقر در عسلویه به هر شکل که توانستند مطالبات و خواسته های خود را فریاد زدند اما گوش شنوایی برای فریادهایشان نبود تا آنجا که جان پرسنل به لب رسیده و صبح روز دوشنبه 13 بهمن 1399 تعدادی از آنان در اعتراض به وضعیت شغلی و حقوق خود، پایین بودن حقوق و بی توجهی وزارت نفت به اجرای بخشنامه ها تجمع کردند.

افراد حاضر در این تجمع به پایین بودن حقوق و تبعیض های موجود در منطقه اعتراض داشتند. به گفته این افراد پایین بودن حقوق و تبعیض جاری در سازمان و همچنین وضعیت شغلی مبهم و نامشخص ما را بی انگیزه کرده و بی توجهی وزارت نفت به اجرای بخشنامه های مرتبط با وضعیت شغلی و شرایط کار و همچنین پرداخت ها پرسنل را خسته کرده است. یکی از حاضران در این تجمع می گوید: «سال هاست وعده اجرای طرح یکسان سازی حقوق، طرح طبقه بندی مشاغل و همچنین رعایت عدالت، ضوابط اداره کار و امور اجتماعی و اجرای بخشنامه های مربوط به قوانین کار مطرح می شود ولی تاکنون به این مهم توجهی نشده است.»

حاضران این تجمع اعتراضی، خواستار تبدیل وضعیت و بازنگری در قرارداد، همسان سازی حقوق، پرداخت آیتم های حقوقی مربوط به بدی آب و هوا، سختی کار، محرومیت از تسهیلات، دوری از خانواده و کار کردن و اسکان در منطقه آلوده، طرح اسکان، فوق العاده پارس جنوبی و حق جذب و همچنین توجه بیشتر به وضعیت معیشتی خود و برابری در پرداخت ها بودند. همچنین تبدیل وضعیت پرسنل قرارداد موقت، پرداخت آیتم های رفاهی، و توجه به قوانین کار از دیگر خواسته های تجمع کنندگان و کارکنان عسلویه و سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس است.

گفتنی است کارکنان مدت موقت به نابرابری در پرداخت ها و عدم توجه به معیشت خانواده های خود معترض هستند و برای عنوان کردن این اعتراضات و خواسته های صنفی خود بارها و بارها با مسئولان سازمان منطقه ویژه پارس و وزارت نفت مکاتبه و دیدار کرده اند اما ترتیب اثر داده نشده است.

تاکید منطقه ویژه پارس بر خودمختاری و استقلال خود

به گفته وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی متاسفانه منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس (عسلویه) با تولی گری وزارت نفت، یکی از مناطقی است که علی رغم مکاتبات، نشست ها و پیگیری های متعدد به موضوع ماده 24 قانون مناطق ویژه بی تفاوت بوده و همچنان بر موضوع ماده 3 مقررات اشتغال و خودمختاری و استقلال خود تاکید دارد و واحد کار و خدمات اشتغال آن منطقه به صورت غیرقانونی و بدون مدیر منصوب از سوی وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی در حال فعالیت بوده و مستقل از اهداف آن منطقه را پیگیری می کند.

اینطور که معلوم است مسئله اصلی و گره کور این ماجرا در روابط کار و صیانت از نیروی کار و ماهیت قراردادها در به کارگیری نیروهای پیمانی است که البته انتظار می رود مدیران و مسئولان وزارت نفت پیمانکاران را موظف به پرداخت کامل و منظم حقوق کارکنان نمایند اما آنچه در واقعیت اتفاق می افتد نادیده گرفتن قوانین و پرداخت های حداقلی و ناکافی یا کاهش حقوق و مزایای مزدی پرسنل است.

تا اینجای کار نمایندگان استان بوشهر به ویژه نماینده دشتستان، امام جمعه دیّر، معاون سیاسی سابق استانداری بوشهر و رئیس کل دادگستری استان بوشهر نسبت به مطالبات جامعه کارگری و اجرای دقیق قوانین و مقررات در حوزه صنعت و کار در این منطقه داشته اند تا جایی که علی جمادی، رئیس کل دادگستری استان بوشهر تابستان امسال با بیان اینکه حمایت قضایی و اجرای عدالت برای تحقق جهش تولید و حفظ رونق حوزه های کار و صنعت و تولید ملی و مطالبات جامعه کارگری در دستور کار دستگاه قضایی استان بوشهر قرار دارد، عنوان کرد: «مسئولان اهتمام ویژه ای برای پیشگیری از مسائلی که موجب خلل در روند کار و تولید در این حوزه صنعت می شود، داشته باشند.»

وی ضمن تاکید بر اجرای دقیق قوانین و مقررات در حوزه صنعت و کار در این منطقه ادامه داد: «نظارت بر اجرای بخش روابط کار و کارفرمایان و مقررات مدیریت کار و خدمات اشتغال می تواند به پیشگیری از مشکلات کمک کند.»

عدم پرداخت حقوق پایه و سندسازی برای دور زدن قوانین

اما همانطور که ابتدای سال سهام کارگر، رئیس انجمن های صنفی کارگران بوشهر در خصوص تخلف کارفرمایان در مورد عدم پرداخت حقوق پایه به کارگران و سندسازی برای دور زدن قوانین گفت: «کارگران به دلیل ترس از دست دادن شغل خود، بدعهدی کارفرما و شرایط نامناسب را تحمل می کنند، و کارفرمایان هم با سوء استفاده از این موقعیت و استفاده از این ترفند حقوق کارگران را زیر پا گذاشته و به آنان ظلم روا می دارند.»

مشکلات قشر کارگر بی شمار است و کارگران برای تامین معیشت و گذران زندگی خود مشکلات زیادی دارند. از شیوع بیماری کووید 19 و تاثیرات منفی آن بر معیشت تا مشکلات کارگران با کارفرمایان و همچنین فرار پیمانکار از تعهدات به کارگران و مشکلات قراردادی. در شرایطی که دستمزد کارگران کفاف یک زندگی معمولی را هم نمی دهد و با توجه به تورم بسیار بالا، هزینه های سرسام آور زندگی کار را به جایی رسانده که کارگران نتوانند اقلام ضروری و کالاهای اساسی مورد نیاز خانواده خود را تأمین کنند؛ و برای حل این مشکلات حتی توان و زمان داشتن شغل دوم و محل درآمد دیگر را ندارند...

امید است که مسئولان و متولیان پارس جنوبی و شرکت گاز و همچنین مسئولان ارشد استانی نسبت به این موضوع حساسیت و همّت داشته و در رفع مشکلات این قشر اقدامات عاجل انجام دهند.