به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، به نقل ازمرکز خبر شورای عالی انقلاب فرهنگی، هدف کلی پژوهشگران این پیمایش فراهم ساختن مجموعه ای از داده ها درباره شیوه گذرندان زمان فراغت مردم در شهرها و روستاهای ایران و «مصرف فرهنگی» آنان بوده است. همچنین این پژوهش از نظر هدف، کاربردی بوده و از نظر زمانی، از نوع مقطعی می باشد. از نظر گستره، از نوع پهنانگر می باشد. در این پژوهش در دو سطح توصیفی و تحلیلی و با بهره گیری از پارادایم مطرح در چهارچوب نظری، یافته های به دست آمده ارائه شده است. داده های این پژوهش به شیوه پیمایش گردآوری شده است. اطلاعات مربوط به شهروندان ایرانی از طریق پرسشنامه ساختاریافته به صورت مصاحبه رودرو، جمع آوری شده است.همچنین جمعیت آماری این پژوهش، شامل تمامی افراد 15 سال به بالای ساکن شهر و روستاهای کشور است.

تعداد نمونه در این بررسی 15606 نفر در 31 استان کشور هستند.

در بخش «تئاتر» این پیمایش درباره رفتن به تئاتر، از پاسخ گویان سؤال شده که "سالی چندبار به تئاتر می روید؟" که به شرح زیر نگاشته شده است: 87.2 درصد گفته اند که اصلاً تئاتر نمی روند و تنها 4.3 درصد گفته اند که تئاتر می روند.

47.9 درصد کسانی که تئاتر می روند گفته اند سالی یک بار، 25.4 درصد سالی دوبار و 26.6 درصد در سال بیش از دوبار تئاتر می روند. میانگین دفعات رفتن به تئاتر در سال در میان تئاترروها 2.63 بار است.

در جدول ذیل «رفتن به تئاتر و میزان آن» نگاشته شده است:

این پیمایش در سال 1398 به مرحله اجرا رسید و در سال 1399 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شده است.

اندر احوال سینمای اقلیت ولی پر مدّعای ایران| 80 درصد مردم اصلاً سینما نمی روند / حدود 15 درصد مردم فقط یک یا دوبار درسال فیلم می بینند!