خبرگزاری میزان _ آنا به نقل از از مدیکال نیوز تودی نوشت: پس از ایجاد جراحت، لخته شدن مانع از دست دادن خطرناک خون می شود. لخته شدن خون یا «ترومبوز» همچنین می تواند رگ های خونی را مسدود کند که عواقب آن به طور بالقوه کشنده است. به طور معمول، خون ما تعادل ظریفی بین تمایل به ایجاد لختگی خون و تمایل به تجزیه آن ها را حفظ می کند. بدن این کار را با تنظیم مداوم فعالیت پروتئینی در خون موسوم به پلاسمینوژن انجام می دهد که باعث تجزیه لخته های خون می شود. در اوایل پاندمی کووید-19، تحقیقات نشان داد که خون بیماران کرونایی به شکل غیرمعمولی «چسبنده» یا مستعد لخته شدن است، و عوارض کشنده آن نظیر ترومبوز وریدی، سکته مغزی و حمله قلبی است. این یافته ها منجر به دادن دوز های بالایی از دارو های ضد انعقاد خون به بیماران کرونایی بستری شده در بیمارستان در طول درمان شأن شد. آن ها سطح TPA و مهارکننده فعال کننده پلاسمینوژن -1 را در خون 118 بیمار بستری شده کرونایی و همچنین 30 فرد سالم اندازه گیری کردند. محققان دانشگاه میشیگان به وجود میزان بسیار بالایی از هر دو پروتئین در خون این بیماران پی بردند. این پروتئین ها با مشکلات تنفسی همراه بودند، اما میزان بالای TPA ارتباط قوی تری با نرخ مرگ ومیر داشت. در آزمایشگاه، محققان با افزودن آنزیمی به نام ترومبین که لخته شدن خون را تقویت می کند، تمایل نمونه های خون را به لخته شدن آزمایش کردند. نتایج نشان داد که میزان بالای فعال کننده پلاسمینوژن به طور قابل توجهی تمایل به تجزیه لخته های خون را افزایش می دهد. محققان بر انجام تحقیقات بیش تر در این زمینه تأکید دارند.

• بیشتر بخوانید:
• کرونا چه زمانی پایان می یابد؟

انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.